Paliouria to kolejna bardzo mała wieś na Wybrzeżu Tesalskim należąca do Gminy Melivia. Paliouria graniczy bezpośrednio z Koutsoupią (Kutsupią), a od centrum Kokkino Nero trzeba przebyć 4,5 kilometra, aby znaleźć się w centralnej części miejscowości.
Wieś Paliouria jest oazą spokoju, bowiem niewielu tutaj stałych mieszkańców. Większość budynków to domy letniskowe, wille i sezonowe apartamentowce Greków mieszkających na codzień w miastach. Cała wieś leży na płaskim terenie we własnej zatoczce, pomiędzy dwoma wzniesieniami.

A więc wyruszamy z Koutsoupii (Kutsupii) i idziemy wzdłuż plaży "nr 2" (tak ją sobie nazwałem) i po drodze zbieramy muszelki (UWAGA, to wciąga :). Na końcu plaży dochodzimy do małego porciku lokalnych rybaków i moczykijów-pasjonatów. Od tego miejsca musimy wyjść na jezdnię, ponieważ nie ma przejścia plażą. Droga wiedzie pod górkę kilkaset metrów, a na szczycie wzniesienia pojawia się punkt widokowy z miejscem odpoczynku... a oto widok z tego punktu na Paliourię:

...prawda, że pięknie? Przed nami dwie możliwości dalszej drogi - pieszo - stromymi schodkami tuż na plażę, albo drogą główną. Jeśli wybierzecie drogę główną, pozostanie Wam tylko pokonanie kilkuset metrów tym razem z górki (przy okazji możecie uzupełnić płyny w przydrożnym wodopoju) i wkraczamy do Paliourii.

Przed nami ok. 2 kilometry pięknej żwirkowej, płaskiej plaży, na dodatek nieraz całej dla nas :).

W miejscowości Paliouria znajdziecie jeden sklep (niestety nie wiem z jakim asortymentem, ponieważ we wrześniu był zamknięty) i jedną tawernę (również zamknięta poza sezonem).
Idąc jednak dalej dochodzimy do jakże popularnego w tej okolicy kolejnego "cypelka", który rozdziela plażę na dwie części. Teraz plaża wyraźnie zwęża, pojawia się trochę piasku, a pod sam koniec pojawiają się skały, które niczym meteoryty zatopiły się w dnie morskim. W tej części plaży, jak i całej Paliourii odpoczywają Grecy z apartamentów zza ulicy... Ale jak się zupełnie przez przypadek okazało nie tylko można spotkać tutaj Greków. Przeczesując kilometry plaży w poszukiwaniu dorodnych okazów muszli, których tutaj nie brakowało, zobaczyłem, że plażą jednak spacerują dwie kobiety (co akurat było nietypowym widokiem, ponieważ na plaży nikogo przez całe błogie dni nie było). Podeszły w moim kierunku i zaczęły mówić po grecku, ale słowa te przerosły moje lingwistyczne zdolności i po prostu zacząłem się uśmiechać, bo cóż począć. Panie jednak szły w zaparte i próbowały mi coś przekazać, jednak bezskutecznie. Prawdopodobnie musiałem burknąć coś w stylu "k*#&a ja was nie rozumiem" i wtedy jedna z nich ... zaczęła śpiewać Mazurka Dąbrowskiego! W tym momencie śmiechu już nie powstrzymałem :) Okazało się, że jedna z pań - urodzona w Czechach, mieszkała jakiś czas temu w Polsce, a teraz postanowiła odwiedzić koleżankę z Grecji. No cóż, potwierdziło się tylko powiedzenie, że świat jest mały.

Kierując się dalej drogą główną, opuszczamy powoli Paliourię i droga znów zaczyna wznosić się ku górze. Mijamy jeszcze jeden punkt odpoczynkowo-widokowy i ostatni raz spoglądamy na plażę Paliourii.

Teraz zaczyna się stroma i kręta droga w kierunku kolejnej miejscowości / miasta Velika, a następnie Kato Sotiritsa. Wygramoliwszy się jednak pod górkę, cały pot i straconą energię rekompensuje nam...

...i choć chciałoby się zostać tutaj na dłużej, rozpoczynamy dalszą drogę w kierunku Veliki, mijając plażę Vrachakia Beach i latarenkę morską.

Mijamy Vrachakię i na horyzoncie ukazuje się nam Velika.